Zwanger en je werk

De zwangere voor me heeft tranen in haar ogen. Ze is 30 weken zwanger en heeft vanmorgen gebeld of ze extra mocht langskomen vanwege buikpijn, pijn in haar benen en vermoeidheid.

Extra rusten, snikt ze bijna. Weet je hoe moeilijk mijn leidinggevende is? Ze heeft zelf geen kinderen, en nu het druk is vindt ze dat ik me niet moet aanstellen. Maar ik kan niet meer. Ik sta acht uur per dag op mijn benen, pauzes worden ook vaak ingekort of onderbroken. En dan ben ik nog drie kwartier onderweg, dus elke dag anderhalf uur.

Dit soort situaties maken wij regelmatig mee, helaas. Vrouwen die heel hard werken, zich niet gewaardeerd voelen en een leidinggevende hebben die het eigenlijk maar lastig vindt, zo’n zwangere.

Wanneer je op je werk vertelt dat je zwanger bent, is een persoonlijke keuze. Je bent wel wettelijk verplicht om je werkgever uiterlijk drie weken voor aanvang van je zwangerschapsverlof op de hoogte te stellen. Het is belangrijk om je werkgever eerder te informeren, omdat je dan wettelijk recht hebt op extra bescherming tijdens je zwangerschap.

Je werkgever is wel degelijk verplicht om rekening te houden met het feit dat jij zwanger bent. Hoe eerder je je zwangerschap vertelt, hoe eerder jouw werkgever dingen kan regelen en rekening met je kan houden. Je werkgever is verplicht je binnen twee weken na melding voor te lichten over de risico’s in het werk voor jou en je kind. Hierbij kun je denken aan risico’s bij het werken met gevaarlijke stoffen, tillen, staan etc. Daarnaast ben je niet langer verplicht om in de nachtelijke uren te werken. Heb je hiermee te maken, dan is het verstandig om je zwangerschap zo snel mogelijk aan je baas te melden.

Dat is de theorie. De praktijk is wat lastiger. Veel mensen hebben geen vast contract. Ze zijn bang dat hun contract niet verlengd wordt. Hoewel het verboden is om zwangerschap te gebruiken als excuus om van een werknemer af te komen, gebeurt het natuurlijk toch. Er is een meldpunt zwangerschapsdiscriminatie. Als je het gevoel het dat jij hier mee te maken hebt kan het de moeite waard zijn om dat daar te melden.

Maar voor nu kan ik de vrouw voor me alleen maar aanraden om zich ziek te melden. Dan kan ze even uitrusten. Maar belangrijker, ze krijgt dan een oproep om zich te melden bij de arbo-arts. De arbo-arts heeft een belangrijke taak bij het gezond houden van werknemers. Hij/zij adviseert bij het toepassen van preventieve maatregelen voor gezond en veilig werken.

Ik raad haar aan om haar klachten ook daar neer te leggen. Zodat de bedrijfscultuur eens tegen het licht gehouden kan worden. En verder raad ik haar aan om niet tot 36 weken door te werken maar bij 34 weken al te stoppen. Dan heeft ze minder kans om helemaal uitgeput aan haar verlof te beginnen. Ik denk niet dat ze daar blij mee zijn, zegt ze weifelend. Mijn collega is dan met vakantie, dus we zijn dan onderbezet.

Dat kan, maar wie loyaal personeel wil zal daar wat voor moeten doen.

Jij en je kindje komen nu op de eerste plaats!