Zwanger en verloskundige

Door Jacolien Rijsdijk

Als je na vier jaar als kersverse verloskundige afstudeert, weet je al heel veel over het zwanger zijn, bevallen en de kraamperiode. Je leert nog heel veel bij als je jarenlange werkervaring opdoet. Maar je leert nog het meest als je zelf zwanger bent! In deze blog wil ik wat van die ‘leermomentjes’ die ik had met jullie delen.

Toen ik zwanger werd van de eerste begreep ik eigenlijk pas wat vermoeidheid was. Ik wist natuurlijk dat zwangeren, zeker als het niet meer hun eerste is, heel erg moe kunnen zijn. Maar om dan zelf mee te maken dat je na een dag spreekuur de volgende dag je bed niet meer uit kunt komen. Dat je dan nog een hele dag scheel kijkt van de vermoeidheid, dat was heftig! Terwijl ik voor m’n zwangerschap met gemak een nachtje doorhaalde (naast een puffende vrouw bijvoorbeeld)!

Dan komt het moment van de eerste echo, wie gaat die doen? Ga je het al aan je collega’s vertellen of wil je het nog even geheim houden. Ik koos voor dat laatste, want ik moest aan het idee ‘zwanger zijn’ nog een beetje wennen. Na de echo dook ik onmiddellijk mijn boeken weer in. Was alles wat ik zag normaal? Waren alle afmetingen normaal? Wat zijn de kansen op een miskraam? Kortom ik weet jullie nu veel beter te vertellen of alles er goed uitziet, vanaf een hele prille zwangerschap. Ik heb helaas ook moeten leren dat we nooit zekerheden hebben. Maar meestal kun je met de uitleg na een echo al heel veel meer duidelijkheid geven.

Natuurlijk kwam ook voor mij de periode van allerlei beslissingen, ga ik voor prenatale screening en zo ja, welke dan? Wat zou de uitslag voor mij betekenen? En ik moest daarbij rekening houden met mijn partner. Ik wist van de hoed en rand als het ging om de testen, maar hij moest nog ‘gecounseld’ worden. Gelukkig kon hij mijn redenering volgen en waren we het snel eens.

Na 20 weken zijn we toen toch daadwerkelijk afgereisd naar verschillende babyzaken. Ik vertel jullie altijd wat er allemaal nodig is voor jullie kleintje. Maar toen ik zelf wat winkels bezocht ging er een wereld voor me open! Natuurlijk was ik (door hormonen) gevoelig voor alle verkooppraatjes en wisten ze me te verleiden om net een te duur lakentje of nét een accessoire aan te schaffen wat helemaal niet nodig was. Maar wat een geld kost zo’n mini-mensje zeg! We wilden graag alles nieuw aanschaffen, omdat we hoopten op meerdere kinderen. Al met al een hele investering in tijd en geld!

Nadat het kamertje af was, brak de periode aan dat we ons voorbereidden op de bevalling. Natuurlijk wist ik van alle risico’s, maar ik was vol vertrouwen in mijn eigen lichaam. M’n partner steunde me en wist me heel prettig te helpen in de weken naar de bevalling. We hadden een plan klaar en dat besproken met Simone. Ik had haar gevraagd om mij te begeleiden tijdens de bevalling (en dat heeft ze tot nu toe drie keer fantastisch gedaan!). Ik zou thuis gaan bevallen, op een verhoogd logeerbed in de huiskamer. Ideaal als werkomgeving en indien nodig was ik zó het huis uit, mochten er complicaties optreden.

Dat de bevalling en de kraamperiode uiteindelijk heel anders verliepen dan ik had verwacht heeft veel impact gehad. Wat maakte het me onzeker dat ik die ruggenprik nodig had, dat mijn borstvoeding niet geweldig liep. Het voelde alsof ik enorm had gefaald! Vervolgens huilde onze dochter veel en kon niemand me vertellen wat er aan de hand was. Gelukkig bood de draagdoek uitkomst en ik heb veel gehad aan het boek van Diana Koster ‘perfecte moeders bestaan niet’. Zij was verloskundige en is later coach geworden. Met haar boek heeft ze zo veel moeders geholpen.

De reis naar het ouderschap is een reis met veel onverwachte momenten. Er zijn zoveel factoren die meespelen en op heel veel heb je geen invloed. Maar het ouder zijn is een enorme ervaring. Vanuit die ervaring denk ik niet zozeer een betere verloskundige te zijn geworden, maar ik begrijp (en voel) het allemaal veel beter en probeer je te ondersteunen waar ik kan!