Verlies

Een speciale blog door Emma voor wereldlichtjesdag aanstaande zondag.

Ze is rond de acht weken zwanger van haar eerste kindje als ze bij mij komt voor haar eerste afspraak. Wanneer ik haar binnenroep uit de wachtkamer zie ik dat ze gespannen is voor de eerste echo die we vandaag gaan maken. ‘Welkom in de praktijk’ zeg ik tegen haar en haar partner. We praten over hoe ze zich voelt en wat zij en haar partner verwachten van vandaag. ‘Ik vind het spannend, spannend of de zwangerschap goed is’ vertelt ze. ‘Natuurlijk, dat is normaal’ antwoord ik.

Elke zwangere die voor de eerste echo komt heeft een vorm van spanning, bij de een is het meer dan bij de ander. Vandaag zouden we met de echo een kloppend hartje moeten kunnen zien. Ze komt liggen op de onderzoekbank, ik leg uit wat ik ga doen en vol verwachting zet ik de echokop op de buik. De baarmoeder is meteen duidelijk in beeld, maar helaas zien we geen kloppend hartje bij het kindje dat we in de baarmoeder zien. Terwijl ik dit vertel aan de zwangere en haar partner komen de tranen bij haar op. ‘Het was zo gewenst’, zegt ze.

Meteen komen er heel veel vragen. Waarom is dit gebeurd? Had ze het kunnen voorkomen? Wat betekent dit voor een volgende zwangerschap? Hoe gaat het verloop van een miskraam? Ik stel voor om samen weer te gaan zitten zodat ik rustig antwoord kan geven op de vragen die er op dit moment zijn.

Ongeveer 1 op de 8 zwangerschappen eindigt in een miskraam. Er zijn veel vragen over miskramen waar nog geen antwoord op is. Er is wel bekend dat er meestal iets mis gaat in het eerste begin van de zwangerschap. Tijdens de bevruchting komt erfelijk materiaal van de vader en moeder bij elkaar. Dit materiaal is opgeslagen in chromosomen. Als je een miskraam krijgt, is er vaak iets niet goed gegaan bij de verdeling van de chromosomen. Meestal komt het door toeval dat het niet goed gaat. Dat betekent dat je een volgende keer een grote kans hebt op een goede zwangerschap.

Een miskraam heeft vaak meer impact dan dat je vooraf kunt bedenken. Dat geldt voor vrouwen en hun partners. Iedereen verwerkt een miskraam op zijn of haar eigen manier. Vaak is het fijn om er met iemand over te kunnen praten. Soms is het ook fijn om een aandenken aan de zwangerschap te hebben, brand regelmatig een kaarsje, koop een sieraad of misschien is een beeldje iets voor jullie.

Een paar dagen later belt ze. Ze heeft zojuist het vruchtje verloren en dit opgevangen in een bakje. Zo meteen willen ze het samen in een mooie plek in de tuin begraven. ‘Wat fijn dat jullie dat samen kunnen doen’ zeg ik. We hebben het er samen over hoe ze de afgelopen dagen heeft ervaren, hoe ze zich nu voelt en hoe ze denkt dat de aankomende periode eruit zal zien. We spreken af over een paar weken nog even contact te hebben en dat ze me altijd mag bellen als ze een luisterend oor nodig heeft.

Elk jaar wordt op de tweede zondag van december van 19:00 tot 20.00 uur op allerlei plekken in de wereld een kaarsje aangestoken ter nagedachtenis aan overleden kinderen. Zo trekt een golf van licht over de wereld. Het maakt niet uit hoe oud het kindje was of hoe lang geleden het is. Je kind blijft immers je kind en heeft voor altijd een plaats in je hart en gedachten!

Heb je behoefte aan meer begeleiding bij het verwerken van het verlies van een zwangerschap kijk dan eens op miskraambegeleiding.nl. En uiteraard zijn wij ook altijd voor een luisterend oor beschikbaar.